Avril kızlar tuvaletinde oturmuş ağlıyordu.Bu gün noel'di ve ikizinin ölüm yıl dönümüydü.Herkese güçlü görünmeye çalışıyordu,ancak gün boyu derslerde aklından çıkmamıştı ikizi Amy..Artık daha fazla dayanamadı ve öğle arasında kendini tuvalete attı.Sessiz ama güçlü hıçkırıklarla sarsılıyordu adeta.İkizini,onunla geçirdikleri günleri hatırlıyordu bir bir.Bir ara kendini tutamadı ve
-''Nerdesin Amy'' dedi.
İşte bu sözcük,ona 9 yaşındaki bir anıyı anımsatmıştı.Ailesi ile beraber gittikleri piknikte beraber ormanda kaybolmuşlardı.O soğukkanlılığını yitirmiş ve korkudan ağlamaya başlamıştı.O herzaman soğukkanlılığını çabuk yitirirdi.Ancak amy..O çok farklıydı.Ablası gibiydi Avril'in.Herzaman çok daha sakındi.Avril ağlarken ona şöyle demişti:
-''Korkma Avi,yanında ben varım''Ama artık o yoktu yanında.Her türlü güçlüğe tek başına göğüs germek zorundaydı.Artık korkuyordu,ancak neden korkuyordu,onuda bilmiyordu.Birden onu asla-mahşere kadar belkide- Hiç göremeyeceğini anımsadı.Daha şiddetli ağlıyordu şimdi,ikizi onun için bir kardeşten çok daha fazlasıydı.Daha 10 yaşındayken 13 yaşında birinin aklına sahipti Amy.O bir dosttu,o onun içinden bir parçaydı.
Sonra aklına bir şey daha geldi.Yine kayboldukları gün,birbirlerinden ayrı düşmüşlerdi.Gece bastırıyordu ve Avril tek başına olduğu içn daha çok korkuyordu.
-''Amy,Amy neredesin''
Bu bağırışları bir sonuç vermiyordu.Bir ağacın dibine oturmuştu ve beklemeye başlamıştı.Kurt ulumaları geliyordu kulağına,o zaman daha çok korkuyordu.Saatler sonra bir el fenerinin ışığını görmüştü.Arama ekipleriyle beraber arıyordu ailesi onu.Amy de yanlarındaydı.Ancak,Avril'in sarıldığı ilk kişi annesi babası değil,ikizi Amy'di.O anda Avril korkudan titriyordu.
-''Senden hiç bu kadar uzun ayrı kalmamıştım.'' dedi.
O anda söz vermişti Amy
-''Söz bir daha hiç bu kadar uzun süre ayrılamayacağız.''
Avril içinden geçirdi:
-''Şimdi tam 4 yıl oldu Amy..Hani bu çok uzun süre ayrı kalmayacaktık?''
Konu: Avril Lavigne 
Ptsi Mart 24, 2008 8:29 am
